PATRYK ŁOSZEWSKI

…sportowego wydania off-roadu. Po lekturze Auto Techniki Motoryzacyjnej w 1990 roku, gdzie szczegółowo opisano regulamin Rajdowych Mistrzostw Polski Samochodów Terenowych, zacząłem z Tomkiem (Łoszewskim, moim Tatą) jeździć po całej Polsce oglądać rajdy. Z czasem zaczęliśmy sami startować… Pierwsze kroki w terenie stawiałem bardzo słabymi samochodami, co nauczyło mnie respektu do terenu. Przygody z off-roadem zaczęły się dopiero potem

Jeep Magda – samochodzik terenowy skonstruowany przez Tomka wraz z inżynierami z firmy Alpha z silnikiem spalinowym o mocy ok. 7KM. Miałem wówczas chyba 8 lat.

Mam to szczęście, że dzięki życzliwości różnych osób, uczestniczenia w testach czy prezentacjach, miałem okazję jeździć wieloma wspaniałymi autami terenowymi. Najwięcej emocji przeżyłem w GAZie. Największe emocje przeżyłem za kierownicą rajdówki Bogdana Kosteckiego, którą zdobył Mistrzostwo Polski w 2001 roku. Przypuszczam, że obecnie, by przeżyć podobną eksplozję wrażeń, musiałbym poprowadzić amerykańskiego Trophy Trucka.

Na rajdy dojeżdżam swoim Mercedesem G lub Toyotą LC Tomka. Na co dzień autem, którego nie ma co wymieniać, skoro rozmawiamy o off-roadzie. Acha, jeszcze staram się jak najczęściej jeździć…rowerem górskim.

Wymarzone – zbudowana przez Tomka i przeze mnie, któraś z kolejnych ewolucji Orki, na starcie Rajdu Dakar, w profesjonalnym teamie, u boku dobrego pilota (może być Rafał ). A do jazdy na co dzień: Toyota FJ Cruiser.

Sport, do którego dopasowuję (prawie) wszystko, co robię w życiu.

Każdy optymalnie przejechany fragment trasy. Każda przeszkoda, którą uda się pokonać. Za każdym razem, gdy słabszym samochodem uda się być szybszym od innych, teoretycznie „silniejszych”, zawodników. Poza tym dużym sukcesem dla mnie jest to, że z sezonu na sezon robimy postępy. Co roku wybieramy sobie jakiś nowy cel. W bieżącym roku celem był start w rajdzie Italian Baja, o czym zawsze marzyłem.

Imprezy noworoczne Magazynu Off-Road. Bywały też fajne imprezy na zakończenie sezonów RMPST. Natomiast z tych rajdowych – rajd Tunezji, choć widziany niestety za szyby zwykłej terenówki, a nie rajdówki. Ale muszę też przyznać, że z sentymentem patrzę na każdy rajd, w którym startowałem. Każdy wiąże się z jakąś przygodą, ma swoją historię.

Budowanie auta przez ponad dwa lata specjalnie pod kątem klasy, którą zlikwidowano tuż przed debiutem tego auta (1999 rok).

Wyzwań wciąż wiele. Pomysłów i chęci nie brakuje. Realizacja zależy jednak od paru drobiazgów… Plan minimum to kolejna ewolucja dzisiejszej Orki oraz podobny plan startów, jak w bieżącym roku. Plan maksimum to nowy samochód i przygotowania do Dakaru poprzez starty w kilku dużych zawodach.

To trochę zbyt poważna kategoria jak dla mnie, jak na ten dział… Może zatem z poletka rajdowo/off-roadowego kilka myśli, dla których zabrakło kategorii wcześniej:
Każde, nawet najdrożej i najlepiej wykonane auto, musi przejść choroby wieku dziecięcego.
Osoba z głową uczyni high-liftem cuda.
Dobry zawias i dobra opona, potrafią zrekompensować inne niedostatki.
Wolę w sportowej walce nie ukończyć rajdu, niż „wieźć się” do mety.

Natomiast Tomek zawsze powtarza – „Rajd kończy się dopiero na mecie” (w momencie gdy chcę pooglądać sobie innych konkurentów po ostatnim odcinku specjalnym).