Opadł kurz, opadły emocje, zapał pozostał, może niedosyt również. Kilka słów obrazujących przebieg ostatniej eliminacji Seri 4x4 w sezonie 2011.

Z dużym entuzjazmem wracałem na start do tej imprezy po rocznej przerwie. Zmienił się samochód, zmienił się również fotel przez mnie zajmowany, a także przebieg rajdu. Nie było łatwo. Załogi jak i samochody dostały za swoje. Pojawia się pytanie za co? Na koniec sezonu wszyscy przejawiali objawy zmęczenia, a długie, twarde i mocno zróżnicowane trasy zweryfikowały wszystkich i wszystko. Jako uczestnik tych zmagań, wiem, z czym trzeba było się zmierzyć. I tu największe zaskoczenie. Z oczekiwaniem. Znana z dobrej organizacji Seria 4x4 napotkała na problemy wydłużających się postojów przed kolejnymi przejazdami. Jednym z większych błędów było stworzenie pętli na drugim OS-ie. Zawodnicy musieli czekać na swój start do czasu ukończenia przejazdu poprzedniej załogi, po zazębiającej się pętli. To oczekiwanie oraz by łaskawie kurz osiadł na ziemi, powodowało zwiększenie znużenia i poirytowania kolejkowaniem się.

Trasa rajdu dawała świetne możliwości do „poupalania”. Twarda nawierzchnia o raczej dobrej przyczepności powodowała, że niektóre załogi przekraczały momentami barierę 100 km/h. O ile - nie wiem, nie śledziłem ich. Można byłoby się przerazić, bo jako pilot nieraz duże oczy miałem. Z kierownicą w rękach nieco łatwiej jest. Na szczęście kierowca, dobry i opanowany był.  Pułapki w postaci korzeni czy sporych muld, powodowały, że pojazdy wznosiły się nad ziemię na wysokość, na której już dało się nawiązać łączność z wieżą kontroli lotów. Załoga czerwonego Defendera pokusiła się nawet na efektowne akrobacje w powietrzu. Na całe szczęście po nie najskuteczniejszym lądowaniu, wyszła o własnych siłach z pojazdu, by popatrzeć, co z niego pozostało.  Dobrze też się stało, że w większości miejsc trasa przebiegała w odpowiedniej odległości od miejsc dla kibiców. To uchroniło przed niepożądanymi skutkami brawurowej jazdy większości. Więcej drastycznych zdarzeń nie było. Gdzieś tam małego „boka” wywinęło Pajero. Generalnie bezpiecznie.

W rozmowach z zawodnikami dało się wyczuć kilka słabych not wystawionych organizatorom. Główne to: mało jeżdżenia oraz podział na klasy nie do końca sprawiedliwy. Jeżdżące w jednej klasie małe Samuraje, którym niewiele brakuje do quadów, walczyły z potężnymi benzyniakami różnej maści. W tej kwestii organizator zapowiada daleko idące zmiany w przyszłym sezonie. Miejmy nadzieję, że ilość „oesowych” kilometrów również ulegnie ewolucji wzrostowej. Trzymam kciuki za poprawy, bo chęć powrotu na trasy Serii 4x4 pozostaje.

Text: Kamel, fot. Autor, Katarzyna Dunin-Majewska, Andrzej Jabłoński

IC Seria 4x4 2011 - Nowy Sącz - wyniki:

Klasa Motocykle

Pełna galeria: https://www.facebook.com/pg/Terenowopl-portal-4x4-169282503114668/photos/?tab=album&album_id=2661640187212208